21-ე საუკუნეს კაცობრიობა ეკოლოგიური პრობლებებით, ახალთახალი დაავადებებით და ვირუსებით დახუნძლული შეხვდა. სხვადასხვაგვარი ქიმიური ნაერთებით „განოყიერებული“ დედამიწა დაავადდა, ჯანსაღ ნაყოფს აღარ იძლევა და, შესაბამისად, გვაავადებს ჩვენც - მის შვილებს, რომლებიც მისი ნაყოფით ვიკვებებით. ქიმიური სასუქების შეტანას ნიადაგში მრავალწლოვანი პრაქტიკა აქვს, თუმცა ამ დარგის სპეციალისტები გვარწმუნებენ, რომ ამგვარად მიწის „განოყიერება“ უამრავ პრობლემას ქმნის როგორც გარემოს ეკოლოგიური დაბინძურების, ასევე მოწეული პროდუქტის სიჯანსაღის კუთხით. ბოლო პერიოდში მსოფლიოში აქტიურად გამოიყენება ბიო-სასუქები, რომელთაც ქიმიურ სასუქთან შედარებით უამრავი უპირატესობა აქვთ. საქართველოში მრავლადაა ქიმიური სასუქების მოხმარების შედეგად გამწირებული ნიადაგები, რომელთა გაჯანსაღებას მრავალწლოვანი დამუშავება სჭირდება. მიუხედავად ამისა, ქართველ გლეხს „შეჩვეული ჭირი ურჩევნია შეუჩვეველ ლხინს“ და ქიმიურ სასუქებს ვერ ელევა.
საქართველოში ცოტამ თუ იცის ბიო-სასუქების დადებითი თვისებების შესახებ. მაგრამ, არსებობენ ადამიანები, რომლებსაც ეს თემა აინტერესებთ და პრაქტიკაში ახორციელებენ. ჩვენი რესპოდენტი დავით ღონღაძე თბილისში ცხოვრობს და ჩვეულებრივ საოფისე სამსახურს ეწევა(ეკონომიკის სამინისტროში), თუმცა კორპუსში ცხოვრების პირობებში მოაწყო პატარა, ექსპერიმენტული სათბური, სადაც ნარგავები სწორედ ბიო-სასუქებით მოიყვანა. რამ გადააწყვეტინა ამ სათბურის გაკეთება და ამ ექსპერიმენტის შედეგად ბიოლოგიური სასუქის რა დადებითი თვისებები გამოვლინდა, ამაზე ბატონი დავითი თავად გვესაუბრება. დავით ღონღაძე: “ ori წლის წინ თბილისთან ახლოს შევიძინე აგარაკი, რომელსაც საკმაოდ დიდი ფართობის ეზო აქვს ოჯახისთვის საჭირო ბოსტნეულის მოსაყვანად. ერთწლოვანი კულტურების მოყვანის ტექნოლოგიების არაფერი გამეგებოდა და მივადექი ინტერნეტის ყოვლისმომცველ შესაძლებლობებს დახმარებისთვის. აღმოჩნდა, რომ საქართველოში არსებობდა ქართველი მეცნიერების მიერ შექმნილი ბიოლოგიური პრეპარატები, რომლებიც, აჯანსაღებდნენ მცენარეებს, იცავდნენ დაავადებებისგან, ზრდიდნენ მოსავლიანობას, ასევე პროდუქტის ხარისხს და, რაც მთავარია, მათი მოხმარების დროს მცენარეები აღარ საჭიროებდნენ იმ ქიმიური ხსნარებით დამუშავებას, რომლებითაც სავსეა მაღაზიები და რომლებიც ჩემი „პატივისცემით“ აშკარად ვერ სარგებლობდნენ. ეს ყველაფერი ლამაზად კი ეწერა მოძიებულ საიტებზე, მაგრამ წაკითხვისთანავე ერთგვარი „სარეკლამო“ ეჭვი გამიჩნდა და აი რატომ: პირადად ვიყავი შესწრებული ძალიან ბევრჯერ, მაგალითად, დიდუბეში, „სამთო ქიმიის“ მიმდებარედ არსებულ მაღაზიებში უზარმაზარ რიგებს, სადაც ადამიანები გამყიდველების რჩევით ყიდულობდნენ ათასგვარ შესაწამლ საშუალებებს მცენარეებისთვის, თან წუწუნებდნენ, რომ მოსავალი წამლობის გარეშე აღარსად მოდის. ამ ფონზე, ბუნებრივია, ვიფიქრებდი - თუ საქართველოში არსებობს ისეთი ბიოსასუქი და ბიოსტიმულატორი, როგორიცაა ჩემს მიერ საიტებზე აღმოჩენილი „ორგანიკა,“ „ბიორაგი“ და სხვა ორგანული საშუალებები, რას აკლავს ხალხი თავს ამ ქიმიური საწამლავებით მოყვანილ პროდუქტებს თქო? მოკლედ, ეჭვი ეჭვად დამრჩა და რადგან ჩემს კითხვაზე პასუხი ვერავინ გამცა, წავედი და „აგროინვესტის“ მაღაზიაში მაინც შევიძინე ერთი ცალი, ერთლიტრიანი „ორგანიკა“ და ერთი პატარა ბოთლი „ბიორაგი“, გავიზუთხე ინსტრუქციები და დავიწყე ნაცნობ-მეგობრებში ქართული ბოსტნეულის თესლების შეგროვება. თებერვლის თვე იყო, აგარაკზე ვერ მივდიოდი და გადავწყვიტე, სახლშივე მეცადა ჩითილების გამოყვანა. მოვიმარაგე ერთჯერადი ჭიქები, ავავსე „ბიორაგმოსხმული“ მიწით, შემდეგ კიტრის, პომიდვრის, წიწაკის, კიდევ რაღაც-რაღაცეების თესლები, ინსტრუქციის შესაბამისად, ჩავალბე „ბიორაგის“ ხსნარში და გაშრობისთანავე დავთესე ჭიქებში. სამწუხაროდ, ჩემი პირველივე ექსპერიმენტი წარუმატებელი გამოდგა იმ უბრალო მიზეზის გამო, რომ ჩემი ამ ნაფერები ჭიქებით ფეხბურთი ითამაშეს ჩემმა შვილებმა და მასში არსებული „ნაორგანიკალი“ მიწა მარტო ჩემს გამწარებულ გულზე დასაყრელად თუ გამოდგებოდა :) აი, ასე გაჩნდა ჩემი კორპუსის წინ არსებულ პატარა შემოღობილში მინისათბურის, გნებავთ, „საჩითილე სათბურის“ აგების იდეა.
21-ე საუკუნეს კაცობრიობა ეკოლოგიური პრობლებებით, ახალთახალი დაავადებებით და ვირუსებით დახუნძლული შეხვდა. სხვადასხვაგვარი ქიმიური ნაერთებით „განოყიერებული“ დედამიწა დაავადდა, ჯანსაღ ნაყოფს აღარ იძლევა და, შესაბამისად, გვაავადებს ჩვენც - მის შვილებს, რომლებიც მისი ნაყოფით ვიკვებებით. ქიმიური სასუქების შეტანას ნიადაგში მრავალწლოვანი პრაქტიკა აქვს, თუმცა ამ დარგის სპეციალისტები გვარწმუნებენ, რომ ამგვარად მიწის „განოყიერება“ უამრავ პრობლემას ქმნის როგორც გარემოს ეკოლოგიური დაბინძურების, ასევე მოწეული პროდუქტის სიჯანსაღის კუთხით.
|